Pierwsza część przeglądu interpretacji ZUS z kwietnia i maja 2018 r. porusza m.in. następujące zagadnienia:
- czy podlega ubezpieczeniom ZUS pracujący w Polsce obcokrajowiec – członek rady nadzorczej pobierający z tego tytułu wynagrodzenie, zamieszkujący za granicą?
- czy wliczać do podstawy składek ZUS dodatek za pranie odzieży roboczej?
- gdzie zamieszczać zapisy o korzyściach materialnych przyznawanych po cenach niższych niż detaliczne, aby były one wolne od składek ZUS?
- co z ozusowaniem stypendium wypłacanego w związku z realizacją programu płatnych praktyk zawodowych dla uczniów/uczennic?
- czy odprowadzać składki ZUS od wypłacanych członkom Rady Nadzorczej zwrotów kosztów zakwaterowania, wyżywienia i dojazdów na posiedzenia rady?
Zestawienie interpretacji (aby przejść do konkretnego zagadnienia wystarczy kliknąć w jeden z poniższych odnośników):
Czy wliczać do podstawy składek ZUS dodatek za pranie odzieży roboczej?
Czy podlega ubezpieczeniom ZUS pracujący w Polsce obcokrajowiec – członek rady nadzorczej pobierający z tego tytułu wynagrodzenie, zamieszkujący za granicą?
Data wydania interpretacji: 16-04-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/267/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 22 oraz art. 13 pkt 17 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są członkami rad nadzorczych wynagradzanymi z tytułu pełnienia tej funkcji podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym od dnia powołania na członka rady nadzorczej do dnia zaprzestania pełnienia tej funkcji.
Z treści wniosku z 7 marca 2018 r. oraz pisma z 5 kwietnia 2018 r. wynika, że Wnioskodawca będzie wypłacał honorarium członkowi rady nadzorczej Spółki zamieszkującemu w Malezji i tam aktualnie podlegającemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego. Zauważyć należy, że w chwili obecnej brak jest umowy międzynarodowej zawartej pomiędzy Polską a Malezją regulującej kwestie zabezpieczenia społecznego. Dostarczenie przez ubezpieczonego zaświadczenia czy też złożenie oświadczenia o podleganiu systemowi ubezpieczeń w Malezji nie będzie miało w tym wypadku wpływu na istnienie obowiązku ubezpieczeń społecznych w Polsce. W konsekwencji, osoba posiadająca w Polsce tytuł do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, jakim w świetle powyżej wskazanych przepisów jest pozostawanie członkiem rady nadzorczej wynagradzanym z tytułu pełnienia tej funkcji, będzie podlegać tym ubezpieczeniom na zasadach zawartych we wskazanej ustawie. (…)”.
Czy wliczać do podstawy składek ZUS dodatek za pranie odzieży roboczej?
Data wydania interpretacji: 27-04-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/307/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a w konsekwencji również chorobowe i wypadkowe, pracowników nie stanowi: wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.
Zauważyć należy, że zgodnie z art. 2379 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (…) pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.
Analiza przywołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że poniesiony przez pracodawcę koszt związany z przekazaniem pracownikom środków pieniężnych z przeznaczeniem na pranie odzieży roboczej musi spełniać wymogi ekwiwalentu pieniężnego, a więc odzwierciedlać wysokość rzeczywistych kosztów poniesionych przez pracownika w związku z praniem tej odzieży. W rezultacie, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie uwzględnia się ekwiwalentów pieniężnych za pranie odzieży roboczej przy założeniu, że są one wypłacane zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, tj. w wysokości odzwierciedlającej koszty poniesione przez pracownika. Wymóg ekwiwalentu pieniężnego nie będzie spełniony, gdy pracodawca wypłaca każdemu z pracowników tę samą stałą wartość pieniężną, niezależną od faktycznie poniesionych kosztów prania tej odzieży.
Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że Pracodawca wypłaca pracownikom dodatek za pranie odzieży roboczej w wysokości z góry ustalonej kwotowo i niezależnej od tego czy pracownik przepracował całą czy część miesiąca. Wnioskodawca wskazał również, że zgodnie z przepisami BHP i regulaminem pracy posiada zapis, że wypłaca ekwiwalent pieniężny za pranie w stałej kwocie – niezależnie od poniesionych kosztów prania odzieży roboczej. W świetle powyższego, opisany we wniosku dodatek za pranie odzieży roboczej jako nieodzwierciedlający faktycznych kosztów prania ponoszonych przez pracowników, nie podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. (…)”.
Gdzie zamieszczać zapisy o korzyściach materialnych przyznawanych po cenach niższych niż detaliczne, aby były one wolne od składek ZUS?
Data wydania interpretacji: 08-05-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/417/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.
Podnieść należy przy tym, iż wymienione enumeratywnie w § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączenia z podstawy wymiaru stanowią wyjątki od obowiązującej zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od każdego przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganego przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, a w konsekwencji powinny być interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej.
Dalej zauważyć należy, że konstrukcja ww. przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód
w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) – to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W konsekwencji należy przyjąć, iż powyższe wyłączenie będzie możliwe jeżeli świadczenia przysługujące pracownikom wynikać będą z aktu należącego do źródeł prawa pracy w świetle przepisów ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (…), obejmujących układy zbiorowe pracy, inne porozumienia, regulaminy czy statuty. Jeżeli natomiast otrzymane świadczenia wynikają z innej niż powyżej wskazana podstawy, to niezależnie od faktu, iż zostaną uzyskane przez pracownika po cenach niższych niż detaliczne, będą stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. (…)”.
Co z ozusowaniem stypendium wypłacanego w związku z realizacją programu płatnych praktyk zawodowych dla uczniów/uczennic?
Data wydania interpretacji: 20-04-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/419/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. a systemie ubezpieczeń społecznych (…), art 6 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy określa szczegółowo katalog osób podlegających ubezpieczeniom społecznym.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 9a. art. 12 oraz art. 13 pkt 9a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, osoby pobierające stypendium w okresie odbywania szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego dorosłych, na które zostały skierowane przez inne niż powiatowy urząd pracy podmioty kierujące, obowiązkowo podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu, od dnia nabycia prawa do stypendium do dnia utraty prawa do niego.
Opisany wyżej schemat podlegania ubezpieczeniom społecznym znajduje zastosowanie w przypadku, gdy osoby pobierające stypendium w okresie odbywania szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego dorosłych, na które zostały skierowane przez inne niż powiatowy urząd pracy podmioty kierujące, me posiadają innych tytułów obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym.
Przepis art 6 ust. 1 pkt 9a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych został dodany ustawą o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w celu zrównania sytuacji prawnej osób uczestniczących w szkoleniach finansowanych z Funduszu Pracy i ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, kierowanych na szkolenia, staże i przygotowanie zawodowe dorosłych finansowane przez inny podmiot niż powiatowy urząd pracy Dodatkowo przepisy ust. 1 pkt 9a korespondują z normą pkt 9. Zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy bezrobotnym jest osoba pełnoletnia, niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym w danym zawodzie, (…) nieucząca się w szkole.
Z wniosku o wydanie interpretacji złożonego w dniu 13 kwietnia 2018 r. wynika, że Wnioskodawca: (…) w ramach realizowanego projektu będzie organizować płatne praktyki zawodowe dla uczniów/uczennic Zespołu Szkół Zawodowych w (…). Za udział w praktyce w wymiarze maksymalnie 150 h na jednego ucznia, uczniowie/uczennice otrzymają wynagrodzenie (stypendium). Uczniowie w zdecydowanej większości nie są pełnoletni, ale niektórzy mają już ukończone 18 lat. Część z nich to pracownicy młodociani. Praktyki zawodowe w ramach projektu organizuje się dla uczniów w celu zastosowania i pogłębienia zdobytej wiedzy i umiejętności zawodowych w rzeczywistych warunkach pracy Praktyki zawodowe nie są formą praktycznej nauki zawodu, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu.
Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, ze brak jest przesłanek do objęcia ubezpieczeniami społecznymi uczniów szkół i placówek zawodowych (z wyłączeniem szkól dla dorosłych i szkól policealnych) będących uczestnikami staży/praktyk zawodowych organizowanych w ramach zarówno wyżej opisanego programu jak również innych programów finansowanych ze środków europejskich i krajowych (…)”.
Jaki jest tytuł do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych w sytuacji zatrudnienia współmałżonka na podstawie umowy o pracę?
Data wydania interpretacji: 08-05-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/471/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – jeżeli pracownik spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, dla celów ubezpieczeń społecznych jest traktowany jako osoba współpracująca. Jednocześnie stosownie do ustępu 11 powyższego artykułu, za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności. Nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.
Osoba współpracująca z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność – w myśl art. 6 ust. 1 pkt. 5 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Podstawę wymiaru składek stanowi dla niej, stosownie do art. 18 ust. 8 tej ustawy, zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy.
W świetle wskazanego powyżej art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych o statusie osoby współpracującej decyduje współpraca przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, ścisła więź rodzinna z osobą prowadzącą działalność gospodarczą oraz prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego.
Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nie zawiera legalnej definicji współpracy przy prowadzeniu działalności. Małżonkowie są zobowiązani do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli (ar. 23 i 27 K.r.o.). Z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie można wysnuwać obowiązku świadczenia pracy w zakładzie współmałżonka, jednak w sytuacji kiedy jeden ze współmałżonków nie może wykonywać pracy, istnieje powinność do udzielenia pomocy i wykonania nieodpłatnie pracy za drugiego małżonka. Brak jest uzasadnienia dla ograniczenia możliwości korzystania przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą z pomocy małżonka, jeśli jest taka zgodna wola stron, pomoc małżonka przy prowadzeniu działalności może mieć charakter incydentalny lub małżonek przedsiębiorcy może działać niejako w zastępstwie przedsiębiorcy.
W doktrynie przyjmuje się, że współpraca przy prowadzeniu działalności jest takie współdziałanie na rzecz współmałżonka przedsiębiorcy, które generuje, stałe dodatkowe dochody z tej działalności. Współpracą jest stała pomoc przy wykonywaniu działalności przedsiębiorcy bez której stanowiące majątek wspólny dochody z tej działalności nie osiągnęłyby takiego pułapu jaki zapewnia współdziałanie. Małżonkowie mają nie tylko prawo, ale obowiązek wzajemnej pomocy, który wynika z zapisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z art. 27 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (…) oboje małżonkowie zobowiązani są, każdy według swych sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie tego obowiązku może polegać także w całości lub w części na osobistych staraniach o wychowywanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Zatem istotą związku małżeńskiego jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego. Obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny przez każdego z małżonków wynika z zapisów art. 27 k.r.o i może być realizowany w postaci pracy zawodowej małżonka jak i w postaci pracy wykonywanej na rzecz współmałżonka. Małżonkowie prowadząc wspólną działalność gospodarczą pracują dla dobra rodziny a środki pochodzące z ich pracy zaspakajają potrzeby rodziny i budują jej dobrobyt. Zaspokajanie potrzeb rodziny, które jest obowiązkiem małżonków z definicji zakłada działalność zarobkową, a w tym również mieści się współpraca ze współmałżonkiem prowadzącym pozarolniczą działalność w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 8 pkt 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Można więc stwierdzić, iż osoby współpracujące to członkowie najbliższej rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, przyczyniający się do prowadzenia działalności, działający na rzecz i w imieniu osoby prowadzącej działalność, korzystający zarówno z zysków jakie przynosi ta działalność, jak i ponoszący skutki ewentualnych błędów w jej prowadzeniu. Jeżeli wskazane kryteria są spełniane przez osobę pozostającą z przedsiębiorcą w stosunku pracy to dla celów ubezpieczeń społecznych pracownik ten jest traktowany jako osoba współpracująca. W kwestii pozostawania czy niepozostawania małżonków we wspólnym gospodarstwie domowym nie rozstrzygają takie okoliczności jak posiadanie rozdzielności majątkowej, nieposiadanie dzieci, a nawet posiadanie formalnie różnych adresów. W tej sprawie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z 2 lutego 1996 r. (sygn. akt II urn 56/95) stwierdzając, że ocena czy dana osoba pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym zależy od okoliczności konkretnego przypadku, przy czym sam fakt wspólnego zamieszkiwania nie może mieć tu decydującego znaczenia.
W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wykonywanie przez męża Przedsiębiorcy pracy na podstawie umowy o pracę uznać należy za przejaw współpracy przy prowadzeniu przez małżonka pozarolniczej działalności gospodarczej. W myśl wyroku Sądu Najwyższego z 20 maja 2008 r. (sygn. II UK 286/07) „Za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej powodującą obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych uznać należy taką pomoc udzieloną przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia ich współdziałanie przy tym przedsięwzięciu.”. Wykonywanie umowy o pracę na rzecz / w ramach prowadzonej przez małżonka działalności gospodarczej stanowi stałą formę współpracy, mającą niewątpliwie wpływ na wysokość dochodów osiąganych przez Przedsiębiorcę. Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym dotyczącym wskazanego zagadnienia. Sąd Najwyższy w wyroku z 21 czerwca 2016 r. (sygn. I UK 272/15) wskazał „Istnienie formalnie zawartej umowy o pracę między osobą prowadzącą działalność pozarolniczą a małżonką tej osoby, wykonującą czynności pracownicze w faktycznych warunkach współpracy przy prowadzaniu pozarolniczej działalności, określonych w art. 8 ust. 11 ustawy systemowej, powoduje objęcie tej małżonki ubezpieczeniami społecznymi z tytułu współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności. Tytuł obowiązku ubezpieczenia społecznego nie jest objęty wolą stron. Nawet więc wówczas, gdy intencją stron umowy o pracę, pozostających w związku małżeńskim, było ukształtowanie stosunku ubezpieczeń tak jak między pracownikiem i pracodawcą, jeżeli równocześnie wystąpiły elementy partycypowania w prowadzeniu działalności gospodarczej, dopuszczenia do udziału w sprawach organizacyjnych i finansowych firmy, a w konsekwencji uczestniczenia w spodziewanym dochodzie jednostki organizacyjnej, kierowanej przez współmałżonka, to wówczas małżonek, mający zawartą umowę o pracę, podlegać będzie ubezpieczeniu społecznemu z tytułu współpracy.”.
W świetle przedstawionych powyżej argumentów należy uznać, że mąż Przedsiębiorcy, który będzie stale współdziałał przy prowadzeniu działalności gospodarczej na skutek wykonywania zawartej umowy o pracę, będzie podlegał ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca a nie pracownik. W konsekwencji Przedsiębiorca będzie zobowiązany do opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne za ww. osobę na zasadach właściwych dla osoby współpracującej, a nie pracownika. (…)”.
Czy odprowadzać składki ZUS od wypłacanych członkom Rady Nadzorczej zwrotów kosztów zakwaterowania, wyżywienia i dojazdów na posiedzenia rady?
Data wydania interpretacji: 17-05-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/516/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) Zasady podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym oraz zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2015r. art. 6 ust. 1 pkt 22 oraz art 13 pkt 17 powołanej ustawy, członkowie rady nadzorczej wynagradzani z tytułu pełnionej funkcjl podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu 1 rentowym, od dnia powołania do dnia zaprzestania pełnienia tej funkcji. Natomiast, zgodnie z brzmieniem art 18 ust. 4 pkt 10 wskazanej ustawy w związku z art 4 pkt 9 tejże ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe członków rad nadzorczych stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania, łącznie z kosztami uzyskania i kwotą podatku, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (…). W myśl art. 13 pkt 7 powołanej ustawy, jest to przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania.
(…) Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia nie stanowią podstawy wymiaru składek: diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika – do wysokości określone/ w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podroży służbowej na obszarze kra)u oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem pkt 17.
Wyłączenie wynikające z powołanego przepisu odnosi się do należności przysługujących pracownikowi na pokrycie kosztów związanych z podróżą z tytułu wykonywania na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Za czas tej podróży służbowej pracownikom przysługują diety (przeznaczane m.in. na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży), zwrot kosztów przejazdu, noclegów i innych udokumentowanych wydatków, w których w przypadku faktycznej wypłaty nie wlicza się do podstawy wymiaru składek określonego limitu zgodnie z § 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 20i3r, w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej Jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (t…), do którego odsyła przepis § 2 ust. 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r w sprawie szczegółowych zasad ustalania i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy pracodawca wypłaca pracownikom wysianym w podroż służbową diety i inne należności w wysokości określonej limitem przepisów ww. rozporządzenia, to ich wartość podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
(…) W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że kwoty wypłacone Członkom Rady Nadzorczej tytułem zwrotu kosztów udziału w posiedzeniach Rady Nadzorczej Spółki traktowane są jako diety i inne należności z tytułu podroży służbowej.
Biorąc pod uwagę powyższe, nieuwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podlega zwrot kosztów dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia Członka Rady Nadzorczej Spółki, w związku z jego udziałem w posiedzeniach Rady Nadzorczej Spółki lub równowartości pokrywanych wydatków przez Spółkę, jednakże wyłącznie do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zatem, gdy należności wypłacone członkom Rady Nadzorczej Spółki tytułem zwrotu kosztów dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia lub ich równowartość przewyższają kwoty określone w ww. rozporządzeniu, powstałą różnicę należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz ubezpieczenie zdrowotne (…)
(…) nieuwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz ubezpieczenie zdrowotne może podlegać albo zwrot kosztów dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia albo ich równowartość, nie zaś ich łączna wartość i tylko do wysokości limitów wskazanych w rozporządzeniu z dnia 29 stycznia 2013r.
(…) w sytuacji nieodpłatnego wykonywania funkcji Członka Rady Nadzorczej, który otrzymuje należności w związku z odbywaniem posiedzeń Rady Nadzorczej poza miejscem zamieszkania, zwrot kosztów dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia stanowi przychód członków rady nadzorczej z tytułu działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a konsekwencji także podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.”.
Jak ustalać wysokość składki wypadkowej po wydzieleniu się nowego płatnika z podmiotu już istniejącego?
Data wydania interpretacji: 10-05-2018
Sygnatura: WPI/200000/43/543/2018
Organ wydający interpretację: ZUS oddział w Lublinie
„(…) stosownie do art. 28 i art. 29 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, ustalenie stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe dla płatników podlegających wpisowi do rejestru REGON, zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych, następuje na podstawie grupy działalności, do której płatnik należy. W przypadku płatników nowo zgłaszanych w okresie od 1 stycznia danego roku do 31 marca roku następnego, przynależność do grupy działalności ustalana jest zgodnie z art. 29 ust. 2 powołanej ustawy na podstawie rodzaju przeważającej działalności według PKD ujętego w rejestrze REGON w dniu od którego płatnik składek jest zgłoszony w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast liczbę ubezpieczonych ustala się w oparciu o stan miesiąca, w którym płatnik został zgłoszony w Zakładzie.
W myśl art.33 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek, o którym mowa w art. 28 ust. 2, któremu Zakład nie ustalił kategorii ryzyka z uwagi na brak obowiązku przekazywania informacji, o której mowa w art. 31 ust. 6, przez trzy kolejne, ostatnie lata kalendarzowe, wynosi tyle, co stopa procentowa określona dla grupy działalności, do której należy.
Powyższe oznacza, że każdy zgłoszony do Zakładu płatnik składek powinien autonomiczne ustalić obowiązującą go wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe.
Należy podkreślić, iż przepisy ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie zawierają przepisów szczególnych dopuszczających możliwość sukcesji wysokości stopy procentowej składki pomiędzy płatnikami składek w przypadku wyodrębnienia nowego płatnika z podmiotu już istniejącego jak również w sytuacji przejęcia innego płatnika.
Zatem z momentem zgłoszenia się jako płatnik składek, wyodrębniony organizacyjnie Oddział powinien samodzielnie ustalić stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe w myśl art. 28 ust. 2 ustawy wypadkowej. (…)”.
